کد مطلب:259442 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:158
سامرا و نقش آن در آزادی ایران
اكنون برای آگاهی بیشتر در این زمینه، در این بخش متن دست نوشت یكی از شاگردان حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمد شیرازی قدس سره در مورد نقش حضرت آیت الله العظمی میرزای شیرازی كبیر در سامرا را به نقل از نوه ی برومند ایشان حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمد شیرازی قدس سره بیان می نماییم:
وی می نویسد: حضرت آیت الله العظمی میرزای شیرازی كبیر قدس سره در سامرا حوزه علمیه ی قوی و نیرومندی اداره می فرمودند و مرجعیت شیعه - بلكه جهان اسلام - را از سامرا به عهده داشتند. از این رو، علما، فقها، مراجع دینی و مردم ایران شكایت خود را درباره دخالت های استعماری انگلستان در امور داخلی ایران كه زیر پوشش كمپانی تنباكو صورت می گرفت، به نزد حضرت آیت الله العظمی میرزای شیرازی به سامرا بردند.
[ صفحه 305]
ایشان با دریافت نامه های شكوائیه در فكر چاره جویی برآمده و تمام مقدمات لازم چاره اندیشی را تدارك دیدند.
ایشان در كل حوزه های علمی و بالخصوص در حوزه علمیه سامرا حالت فوق العاده اعلام نموده و تقاضای تشكیل فوری مجلس شورای فقهای مراجع فرمودند، مجلسی نیرومند و با عظمت از مراجع بزرگوار آن زمان و علمای درس ایشان و نیز اساتید حوزه علمیه سامرا تشكیل یافت و با شركت معظم له مشغول به كار شد.
ایشان به فرمایش حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمد شیرازی به جز انجام ضرورات زندگی روزمره از قبیل ادای نماز و تدریس بقیه ی وقت خود را معطوف به حضور در مجلس قرار دادند و دو ماه مشغول تبادل فكر و نظرسنجی با بزرگان آن مجلس درباره رهایی كشور مسلمان و نجات مردم ایران بودند. بحث های فراوان، راه و روش های گوناگون در كیفیت و چگونگی مبارزه با دخالت های بی جا و استعمارگرانه انگلستان و پایان دادن به آن دخالت ها ارائه شد و ایشان بهترین آنها را انتخاب نموده و در عبارت ساده و رسا در یك خط چند كلمه ای كه عبارت از «الیوم هرگونه استعمال تنباكو محاربه با امام زمان علیه السلام است» بود، گزینش كردند.
مجلس شورای فقهای مراجع به خوبی كار خود را كرده نظرات همه مراجع به توافق رسیده، همه چیز آماده و همه ی حوزه های علمی منتظر اعلام بیانیه ی صادره و گزارش پیام حضرت آیت الله العظمی میرزای شیرازی بودند.
ولی خود میرزای بزرگ در اعلام آن تعلل می كردند، گویا منتظر تأیید و مهر قبولی از ولی نعمت خود و همه جهان بشریت امام زمان ارواحنا فداه بودند.
ایشان سحرگاهان به سرداب غیبت مشرف شده تا شاید شرفیاب حضور حضرت شده و اجازه ی اعلام بیانیه را دریافت كنند.
گفته می شود: آقای فشاركی كه یكی از علمای درس میرزای شیرازی و از اساتید مبرز حوزه علمیه سامرا كه از شركت كنندگان مجلس مزبور نیز بوده است؛ روزی اول صبح برای زیارت عسكریین علیهماالسلام و سرداب غیبت مشرف می شدند كه در راه به
[ صفحه 306]
حضرت استاد آیت الله العظمی میرزای شیرازی برخورد می كنند. پس از سلام و عرض ارادت به محضر استاد اجازه سخنی خواسته و زبان به گله می گشاید و از تأخیر اعلام بیانیه اظهار ناراحتی می كنند.
حضرت استاد در جواب او می گوید: نگرانی و ناراحتی من از همه بیشتر و شدیدتر است و منتظر تأیید و مهر قبولی نتیجه كار را از ولی نعمت خود امام زمان علیه السلام بودم كه امروز شرفیاب شده و اجازه آن بزرگوار دریافت شد.
آن گاه از شهر سامرا پیام مرجعیت در قالب: «الیوم هر گونه استعمال تنباكو محاربه با امام زمان علیه السلام است» به سراسر ایران و همه مردم آن كشور بزرگ ابلاغ شد و به دست همگان رسید.
آن پیام نسبت به بیگانگان طمع كار مانند صاعقه سوزان بود، ریشه استعمارگران را سوزانده و آنان را مجبور به عقب نشینی كرد و نسبت به مردم مسلمان ایران مانند باران رحمتی بود كه همه جا را طراوت و خرمی بخشید، همه با طیب خاطر و افتخار از كشت، جمع آوری، خرید و فروش، استفاده و مصرف همه نوع تنباكو دست كشیدند، حتی داخل دربار و حرم سرای ناصرالدین شاه نیز چنین كردند، نه فقط قلیان را تقدیمش نكردند بلكه هر چه به تنباكو ارتباط داشت شكسته و از بین بردند.
ناصرالدین شاه از این پیشامد براشفته شده و زبان به اعتراض می گشاید.
خانم حرم سرا در جواب او می گوید: جناب آرام باش و خیلی از خود ناراحتی نشان مده، زیرا آن آقایی كه مرا بر تو حلال كرد، او هر گونه استعمال تنباكو را حرام نموده است.
بله، دوراندیشی و اخلاص آیت الله العظمی میرزای شیرازی و تلاش و كوشش مجلس شورای فقها مراجع توأم با عنایات خاصه امام زمان علیه السلام از شهر سامرا به ثمر نشست، عقد ظالمانه انگلیس ها گسست. كمپانی تنباكو جمع شد و مردم مسلمان ایران آزاد شدند.
[ صفحه 307]
وی می نویسد: حضرت آیت الله العظمی میرزای شیرازی كبیر قدس سره در سامرا حوزه علمیه ی قوی و نیرومندی اداره می فرمودند و مرجعیت شیعه - بلكه جهان اسلام - را از سامرا به عهده داشتند. از این رو، علما، فقها، مراجع دینی و مردم ایران شكایت خود را درباره دخالت های استعماری انگلستان در امور داخلی ایران كه زیر پوشش كمپانی تنباكو صورت می گرفت، به نزد حضرت آیت الله العظمی میرزای شیرازی به سامرا بردند.
[ صفحه 305]
ایشان با دریافت نامه های شكوائیه در فكر چاره جویی برآمده و تمام مقدمات لازم چاره اندیشی را تدارك دیدند.
ایشان در كل حوزه های علمی و بالخصوص در حوزه علمیه سامرا حالت فوق العاده اعلام نموده و تقاضای تشكیل فوری مجلس شورای فقهای مراجع فرمودند، مجلسی نیرومند و با عظمت از مراجع بزرگوار آن زمان و علمای درس ایشان و نیز اساتید حوزه علمیه سامرا تشكیل یافت و با شركت معظم له مشغول به كار شد.
ایشان به فرمایش حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمد شیرازی به جز انجام ضرورات زندگی روزمره از قبیل ادای نماز و تدریس بقیه ی وقت خود را معطوف به حضور در مجلس قرار دادند و دو ماه مشغول تبادل فكر و نظرسنجی با بزرگان آن مجلس درباره رهایی كشور مسلمان و نجات مردم ایران بودند. بحث های فراوان، راه و روش های گوناگون در كیفیت و چگونگی مبارزه با دخالت های بی جا و استعمارگرانه انگلستان و پایان دادن به آن دخالت ها ارائه شد و ایشان بهترین آنها را انتخاب نموده و در عبارت ساده و رسا در یك خط چند كلمه ای كه عبارت از «الیوم هرگونه استعمال تنباكو محاربه با امام زمان علیه السلام است» بود، گزینش كردند.
مجلس شورای فقهای مراجع به خوبی كار خود را كرده نظرات همه مراجع به توافق رسیده، همه چیز آماده و همه ی حوزه های علمی منتظر اعلام بیانیه ی صادره و گزارش پیام حضرت آیت الله العظمی میرزای شیرازی بودند.
ولی خود میرزای بزرگ در اعلام آن تعلل می كردند، گویا منتظر تأیید و مهر قبولی از ولی نعمت خود و همه جهان بشریت امام زمان ارواحنا فداه بودند.
ایشان سحرگاهان به سرداب غیبت مشرف شده تا شاید شرفیاب حضور حضرت شده و اجازه ی اعلام بیانیه را دریافت كنند.
گفته می شود: آقای فشاركی كه یكی از علمای درس میرزای شیرازی و از اساتید مبرز حوزه علمیه سامرا كه از شركت كنندگان مجلس مزبور نیز بوده است؛ روزی اول صبح برای زیارت عسكریین علیهماالسلام و سرداب غیبت مشرف می شدند كه در راه به
[ صفحه 306]
حضرت استاد آیت الله العظمی میرزای شیرازی برخورد می كنند. پس از سلام و عرض ارادت به محضر استاد اجازه سخنی خواسته و زبان به گله می گشاید و از تأخیر اعلام بیانیه اظهار ناراحتی می كنند.
حضرت استاد در جواب او می گوید: نگرانی و ناراحتی من از همه بیشتر و شدیدتر است و منتظر تأیید و مهر قبولی نتیجه كار را از ولی نعمت خود امام زمان علیه السلام بودم كه امروز شرفیاب شده و اجازه آن بزرگوار دریافت شد.
آن گاه از شهر سامرا پیام مرجعیت در قالب: «الیوم هر گونه استعمال تنباكو محاربه با امام زمان علیه السلام است» به سراسر ایران و همه مردم آن كشور بزرگ ابلاغ شد و به دست همگان رسید.
آن پیام نسبت به بیگانگان طمع كار مانند صاعقه سوزان بود، ریشه استعمارگران را سوزانده و آنان را مجبور به عقب نشینی كرد و نسبت به مردم مسلمان ایران مانند باران رحمتی بود كه همه جا را طراوت و خرمی بخشید، همه با طیب خاطر و افتخار از كشت، جمع آوری، خرید و فروش، استفاده و مصرف همه نوع تنباكو دست كشیدند، حتی داخل دربار و حرم سرای ناصرالدین شاه نیز چنین كردند، نه فقط قلیان را تقدیمش نكردند بلكه هر چه به تنباكو ارتباط داشت شكسته و از بین بردند.
ناصرالدین شاه از این پیشامد براشفته شده و زبان به اعتراض می گشاید.
خانم حرم سرا در جواب او می گوید: جناب آرام باش و خیلی از خود ناراحتی نشان مده، زیرا آن آقایی كه مرا بر تو حلال كرد، او هر گونه استعمال تنباكو را حرام نموده است.
بله، دوراندیشی و اخلاص آیت الله العظمی میرزای شیرازی و تلاش و كوشش مجلس شورای فقها مراجع توأم با عنایات خاصه امام زمان علیه السلام از شهر سامرا به ثمر نشست، عقد ظالمانه انگلیس ها گسست. كمپانی تنباكو جمع شد و مردم مسلمان ایران آزاد شدند.
[ صفحه 307]